Στο παρελθόν, ο αλοκοπήματος των σιτηρών ήταν μια σκληρή και εξαντλητική δουλειά, και έπαιρνε πολύ χρόνο. Για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, ο Σκωτσέζος εφευρέτης James Meckel και ο γιος του Andrew Μετά από μακρά προσπάθεια ανέπτυξαν τελικά τον πρώτο αλωνιστή στα τέλη του δέκατου όγδοου αιώνα. Αυτή η αλωνιστική μηχανή είναι εξοπλισμένη με ξύλινο πλαίσιο που περιστρέφεται στον κύλινδρο. Μια στενή ζώνη είναι τοποθετημένη στο ξύλινο πλαίσιο. Όταν περιστρέφεται, σχηματίζει ρεύμα αέρα, απομακρύνοντας έτσι το κέλυφος από το σιτάρι. Ο Andrew έδωσε επίσης στη μηχανή μια συσκευή χτυπήματος που χαλάρωσε το κέλυφος. Ο αλωνιστής Merkel μπορούσε να κινείται από οποιαδήποτε πηγή ενέργειας που ήταν εύκολο να βρεθεί. Επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν άλογα για να κινήσουν την πρώτη αλωνιστική μηχανή, αλλά σύντομα παρήγαγαν ένα νέο τύπο μηχανής που κινούνταν με νερό και ατμό.
Λειτουργίες του αλωνιστή σιτηρών
Ο αλωνιστής είναι μια μηχανή συγκομιδής, η οποία μπορεί να διαχωρίσει τους σπόρους και το στέλεχος από τις καλλιέργειες, αναφέρεται κυρίως σε μηχανήματα συγκομιδής σιτηρών. Ανάλογα με τη διαφορά των σιτηρών, οι αλωνιστικές μηχανές είναι διαφορετικές. Για παράδειγμα, η «μηχανή αποφλοίωσης ρυζιού» είναι κατάλληλη για την αποφλοίωση ρυζιού· η μηχανή αλωνισμού καλαμποκιού χρησιμοποιείται για τον αλωνισμό καλαμποκιού. Γενικά, η εμφάνιση του αλωνιστή σιτηρών εξοικονομεί πολύ χρόνο και ενέργεια των αγροτών, έτσι ώστε οι αγρότες να μπορούν να έχουν περισσότερο χρόνο και ενέργεια για να κάνουν άλλες δουλειές. Μπορούν να κερδίσουν περισσότερα χρήματα και θα έχουν μια καλύτερη ζωή κάποια μέρα.
Αρχή λειτουργίας της μηχανής αλωνισμού σιτηρών:
Αφού οι σπόροι τροφοδοτηθούν στη μηχανή αλωνισμού, η συσκευή αλωνισμού που αποτελείται από τον κύλινδρο αλωνισμού και την κοίλη πλάκα δέχεται χτύπημα και τρίβεται, και οι σπόροι καθαρίζονται μέσω της οπής του κόσκινου στη συσκευή διαχωρισμού και οι σπόροι καθαρίζονται κάτω από τη συνδυασμένη δράση του ανεμιστήρα και του αερισμού.